Bu dil, çakmak demiri ile çakmak taşı gibidir. Dilden sıçrayıp çıkan söz ateşe benzer. Bazen lâf olsun diye, bazen de bir şeyi anlatmak, nakletmek için o demiri ve taşı birbirine vurma. Çünkü ortalık karanlık ve her tarafta pamuk var, kıvılcım pamuğa sıçrarsa ne olur?
Ey dil, sen, hem ateşsin, hem de harman; bu ateşi bu harmana ne vakte kadar salacaksın?
Ey dil, can da, senden şikâyetçidir. Çünkü can, her ne dersen onu yapıyor ama yine de gizlice senin elinden feryat etmektedir.
Ey dil, sen, hem sonsuz bir hazinesin, hem de iermanı bulunmaz bir dertsin.
Sen hem kuşları tuzağa düşüren hilesin, ıslıksın, lem de insana ayrılık zamanında eşsin, dostsun.
Zandan, şüpheden arınmış, temizlenmiş göz ile gereksiz yere gevezelik eden, konuşan dil arasında yüz binlerce yıllık yol vardır." desem, yine de az söylemiş olurum.
YAZAR
YORUMLAR