McDonald kurucu Ray Kroc 1920 yıllarda restoranlara kağıt bardak satmaya başlamıştır. Sadece sıradan bir satıcıydı. Kısa zamanda başarılı olur bu işte ama hayalleri kağıt bardaklarının çok ötesindedir. Restoran işine girmek en büyük hayaliydi. Dondurma yapımında kullanılan bir makineyi pazarlamak hedefi ile kağıt bardak işini bıraktı. Kroc bu makineleri satarken, restoran işleten McDonald kardeşlerle tanıştı ve onlardan restoran işini öğrenmeye çalıştı ama aralarındaki iyi ilişki onların ortak olmasına neden oldu. Ray Kroc artık restoran sahibiydi. Ray Kroc’ ın hayalleri çok büyüktü ve büyümek için McDonald kardeşlere şehrin başka bir yerinde de bir restoran açma fikrini sundu, ama iki kardeş bunun bir risk olduğunu söylediler ve olmaz dediler. Bundan sonra Kroc, restoranı onlardan satın alır. O sıralarda Hamburger ve cips pek popüler değildi ama Ray Kroc bu işte en iyi olma gibi bir hayali vardı. Çok uzun süre çok fazla kar yapmadan varlığı sürdürmeye çalıştı. Her şeyini işine yatırmıştı. Sonuçta büyük restoran zincirlerini sahibi oldu. Şu an dünyanın neresine giderseniz karşınıza çıkan dev bir imparatorluk…
Ray Kroc hayalleri vardı, bu hayalleri gerçekleştirmek için gereken yatırımı yaptı ve hayalin peşinden büyük bir sabır ve inatla koştu. Hiçbir şeyin hayallerini çalmasına izin vermedi.
Çevredeki hayallerine ulaşmamasına sebep olacak o kadar engel var ki… işte bu engellere yenilmedi. Çevresindeki engellere takılmadan hedefine ulaştı.
Bu hikaye çiftlikten çiftliğe, yarıştan yarışa koşarak atları terbiye etmeye çalışan gezgin bir at terbiyecisinin genç oğluna kadar uzanır. Babasının işi sebebiyle çocuğun orta öğretimi kesintilere uğramıştı. Orta 2. sınıftayken, büyüdüğü zaman ne olmak ve yapmak istediği konusunda bir kompozisyon yazmasını istedi hocası… Çocuk bütün gece oturup günün birinde at çiftliğine sahip olmayı hedeflediğini anlatan 7 sayfalık bir kompozisyon yazdı. Hayalini en ince ayrıntılarıyla anlattı. Hatta hayalindeki 200 dönümlük çiftliğin krokisini de çizdi. Binaların, ahırların ve koşu yollarının yerlerini gösterdi. Krokiye 200 dönümlük arazinin üzerine oturacak 1000 metrekarelik evin ayrıntılı plânını da ekledi. Ertesi gün hocasına sunduğu 7 sayfalık ödev, tam kalbinin sesiydi. İki gün sonra ödevi geri aldı. Kâğıdın üzerinde kırmızı kalemle yazılmış kocaman bir “0” ve “Dersten sonra beni gör!” uyarısı vardı. “Neden 0 aldım?” diye merakla sordu hocasına çocuk… “Bu senin yaşında bir çocuk için gerçekçi olmayan bir hayal!” dedi hocası… “Paran yok. Gezginci bir aileden geliyorsun. Kaynağınız yok. At çiftliği kurmak büyük para gerektirir. Önce araziyi satın alman lâzım. Damızlık hayvanlar da alman gerekiyor. Bunu başarman imkansız!” dedi ve ekledi: “Eğer ödevini gerçekçi hedefler belirledikten sonra yeniden yazarsan, o zaman notunu tekrar gözden geçiririm!” Çocuk evine döndü ve uzun uzun düşündü. Babasına danıştı. “Oğlum!” dedi babası, “Bu konuda kararını kendin vermelisin. Bu senin hayatın için çok önemli bir seçim!” Çocuk bir hafta kadar düşündükten sonra ödevini hiçbir değişiklik yapmadan geri götürdü hocasına… “Siz verdiğiniz notu değiştirmeyin…” Ben de hayallerimi…” O orta 2 öğrencisi bugün 200 dönümlük arazi üzerindeki 1000 metrekarelik evinde oturuyor. Yıllar önce yazdığı kompozisyon ödevi şöminenin üzerinde çerçevelenmiş olarak asılı. Hikayenin en can alıcı yanı şu: Aynı öğretmen geçen yaz 30 öğrencisini bu çiftliğe kamp kurmaya götürdü. Çiftlikten ayrılırken eski öğrencisine “Bak!” dedi, “Sana şimdi söyleyebilirim: Ben senin öğretmeninken hayal hırsızıydım. O yıllarda öğrencilerimden pek çok hayal çaldım. Allah‘tan ki sen hayalinden vazgeçmeyecek kadar inatçıydın!” Kimsenin hayallerinizi çalmasına izin vermeyin. Hangi durumda, hangi şartta olursanız olun hayallerinizin peşini bırakmayın. Çünkü insanlar hayalleri kadar yaşarlar..
NLP İLE COŞKULU YAŞAM ARESKİTAP (CEMAL KONDU.) ALINTIDIR.
YAZAR
YORUMLAR